Teresa Kotkowska-Rzepecka, „W stronę ciszy”, 2016
- Warhol v. Goldsmith, brak podstaw do przyjęcia dozwolonego użytku
- Prof. dr hab. Elżbieta Traple postać niezwykle twórcza i zasłużona
- Prof. W. Wróbel – zasady stosowania prawa wspólnotowego w państwach członkowskich UE
- Andzrej Zoll o odpowiedzialności konstytucyjnej
- ZEMSTA, ZEMSTA NA WROGA, Z BOGIEM I CHOĆBY MIMO BOGA
Z Markiem Safjanem, sędzią Trybunału Sprawiedliwości UE o hejcie i mowie nienawiści - Prawa majątkowe autorów a zasady sprawiedliwości społecznej
- Profesor Marek Safjan Znany i nieznany. Księga jubileuszowa z okazji 70. urodzin
„Mimo, że stosujący prawo w przypadkach konkretnych jest krępowany ustawami i ich trzymać się musi, działalność jego nie może być tylko subsumcyjną, ale bardzo często, częściej aniżeli przypuszczamy, musi być twórczą. Ale twórczość ta ma cechę szczególną, odrębną od ogólnego pojęcia twórczości. Twórczość bowiem polega na ogół na nadawaniu piętna osobistego pewnemu przejawowi działalności. duchowej (p. Zoll: Polska ustawa o prawie autorskim, 1926, str. 13), tak, że twórca (korzystając oczywiście także z wiadomości, które nabył przez naukę) wydobywa z własnego rozumu i serca treść i postać, jakie nadaje swemu utworowi. Inaczej tworzyć musi prawnik, interpretujący ustawę: on bowiem powinien czuć i myśleć i ustalać w jasnej formie treść przepisów prawnych, ale nie, z siebie, lecz z osobistości innej, mianowicie z osobistości ustawodawcy i jego piętno osobiste nadawać pod każdym względem tworzonemu, czy twórczo urabianemu przez siebie dziełu (przepisowi). Jest to, więc przejaw twórczości odrębnej, zastępczej, odchylającej się podstawowo od twórczości w znaczeniu zwykłym”.
F. Zoll – Prawo cywilne w zarysie, Tom I część ogólna